Wanneer je je leven wilt verrijken met een IJslandse herdershond, dan is goed om je bewust te zijn dat blaffen hoort bij hun blaf/vocaal zijn een belangrijke eigenschap is. Wanneer je denkt dat je liever geen hond hebt die blaft, dan kun je beter voor een ander ras kiezen.
Een IJslandse Herdershond kan om verschillende redenen blaffen, maar er is altijd een reden. Het blaffen heeft van oorsprong verschillende functies. Ze signaleren afwijkingen in hun omgeving, verjagen vogels uit de moestuin en roofvogels bij de lammeren. Hun zeer luide en scherpe blaf was ook nuttig bij het melden van gevonden schapen in de bergen.
Als ze iets horen dat ze niet kennen of herkennen als iets leuks, willen ze erop af. Als dat niet kan, zullen ze blaffen uit frustratie en/of opwinding. Als ze iets waarnemen waar ze niet bij kunnen, blijven ze waarschijnlijk blaffen totdat jij reageert. Dit zie ik gebeuren als ze een kat in de boom hebben gejaagd, een eekhoorn van boom naar boom zien gaan of als een vogel, die ze als bedreiging zien, in een boom zit.
Ze blijven trouw aan hun taak, dat is waar ze voor gefokt zijn. Wat goed is om te weten, is dat ze over het algemeen de toon van hun geblaf veranderen en om zich heen kijken of ze hulp kunnen krijgen. Wanneer je hier alert op bent en anticipeert door je hond te roepen en weg te bewegen, kun je het blaffen in goede banen leiden. Maar het blijft een uitdaging.
Hun blaf hoor je namelijk wanneer:
– ze opgewonden zijn
– ze iets horen/ruiken zien wat ze niet kennen
– er bezoek komt, maar ook als deze weggaat
– ze je aandacht willen
– ze gefrustreerd zijn
– enz.
Denk niet dat je iets wat in hun genen zit af kunt leren. Ze blaffen ook niet zo maar, maar voor hun met een reden. Wanneer je je daarin verdiept, dan is het wel stuurbaar, maar niet af te leren.
Alert blaffen en omgevingsgevoeligheid kunnen verminderd worden, zeker wanneer je je richt op wat hij probeert te vertellen, maar het kan niet worden afgeleerd. Wanneer je voor dit ras kiest dan moet je je voorbereiden op een leven met een hond die zijn blaffen inzet om zijn gevoelens te tonen, maar ook gebruikt als communicatie middel.
De een zal van nature minder blaffen dan de ander, maar de kans op een niet blaffer is klein, het blaffen is namelijk een belangrijk punt van selectie geweest bij de ontwikkeling van dit ras, het zit in hun DNA. Er zijn individuen die minder blaffen, maar het is niet mogelijk om dit te herkennen bij de aanschaf van een pup. Je weet dus nooit wat je in huis haalt.
Zo is zijn blaf functioneel bij het hoeden, het verjagen van de (roof)vogels, bij het opsporen van de schapen in de bergen en de boer alert maken op veranderende dingen in de omgeving. Ze blaffen dus niet zomaar, het is hun manier van communiceren.
Sommigen blaffen bij ‘alles’ wat ze niet (her)kennen dat wil zeggen: horen, zien of ruiken. Dat komt door hun waakfunctie. Ze moeten alles wat anders is dan normaal waarnemen en melden.
Mocht je zelf het blaffen geen probleem vinden, dan is het goed om je woonomgeving in ogenschouw te nemen. Is je woonruimte gehorig en je hebt buren, dan is de kans aanwezig dat die zijn geblaf niet zullen waarderen. Het blaffen is iets wat elk moment van de dag kan gebeuren zeker wanneer je in een steeds veranderende omgeving woont.
Bij zijn mens willen zijn
Wanneer ze alleen gelaten worden is de kans op blaffen ook aanwezig en niet alleen omdat ze iets horen, maar uit frustratie dat ze alleen gelaten worden. Het zijn honden die van nature graag bij je in de buurt zijn. Bij een snelle opbouw of verwachten dat je pup het uiteindelijk wel leer, maakt dat veel IJslandse Herdershonden verlatingsangst ontwikkelen.
Blaffen als communicatie
Hieronder een filmpje over hoe blaffen als communicatie gebruikt wordt:
Ik ben in de stacaravan die ivm de verbouwing hier staat. Ik hoor dat Ásti blaft en kijk wat hij wil. Hij zit voor de deur van het huis. Mijn vriend is daar met iemand aan het werk. Ik pak mijn camera om dit moment vast te leggen. Hij heeft dus inmiddels een paar keer op deze toon geblaft voordat ik zover ben. Ik heb nog net 1 blaf op beeld voordat ik aangeef dat hij moet stoppen. Ze zijn een vloer aan het aanleggen, dus naar binnen gaan is geen optie. In dit filmpje kun je mooi zien dat er een vertraging zit op reageren, dat zal voor veel IJslandse Honden eigenaren niet vreemd zijn. Maar hij begrijpt dat doorgaan voor nu geen optie is.
Wanneer je weet waarom je hond blaft kun je voorkomen dat hij moet gaan schreeuwen (harder blaffen om je aandacht te krijgen). Maar je kunt, wanneer je hier zelf adequaat mee aan de slag kunt gaan, proberen uit te vinden hoe je hem duidelijk kunt maken dat hij niet door hoeft te blaffen. Door uit te vinden waarom en wanneer hij welke blaf gebruikt (dat kun je aan de toon horen) kun je leren hem te begrijpen en hierop ontspannen mee om te gaan. Het is namelijk belangrijk dat hij zich gehoord voelt. Hij heeft een duidelijke eigen mening over wat er in zijn omgeving gebeurd. Hoe meer begripvol je hiermee omgaat, hoe beter hij naar je zal willen luisteren.
Hieronder een filmpje waarin je kunt zien hoe de honden van Hermina reageren op de thuiskomst van haar vriend, wanneer hij een groot deel van de dag weg is geweest.
Na zoveel uur zijn ze blij dat ze auto horen, dat ze onmiddelijk enthousiast worden.
Bij normale afwezigheid reageren ze nooit zo op zijn auto en blaffen ze ook niet als een van ons thuis komt, maar het langer alleen zijn geeft duidelijk verschil. En daarbij, als je meer honden hebt versterken ze elkaar ook nog eens.
Mocht je aanvulling hebben voor deze pagina of vragen over (overmatig)blaffen van je IJslandse Herdershond, dan kun je contact op nemen door hier te klikken.