De IJslandse Herdershond is heel goed in dingen communiceren, maar je moet er wel voor openstaan om het te zien. En wanneer je op hun vraag ingaat wanneer je denkt dat ze je proberen om je iets uit te leggen zal jullie communicatie steeds verfijnder worden. Doe je dat niet, dan stopt het gedrag of als je een slimme hond hebt, zal hij steeds dwingender worden zodat je wel reageert. De kans daarop is bij de intelligente IJslandse Herdershond groot. Wanneer je niet reageert op zijn vragen is ook de kans groot dat hij geen motivatie ziet om naar jou vragen te luisteren.
Wij hebben er van het begin af aan voor gekozen om in te gaan op hun vragen, maar we hebben ze ook geleerd dat nee een antwoord kan zijn. Wanneer het nee is, dan geven we dat ook duidelijk aan.
Mijn ervaring is, dat hoe sneller ik reageer op een vraag van mijn hond(en), hoe subtieler er aangegeven wordt dat ze mijn aandacht willen. Hoe komt dat? Omdat ze weten dat ze gehoord worden en ze niet geleerd hebben dat ze moeten schreeuwen om aandacht te krijgen. Het is geven en nemen. Wil ik dat mijn honden naar mij luisteren, dan zal ik op zijn minst ook naar hun moeten luisteren. En dat wil niet zeggen dat ze altijd het antwoord krijgen wat ze hopen. Zie hiervoor het 3e filmpje.
Hieronder een paar voorbeelden:
1. Voerbak leeg:
Dit is Edda haar manier van aangeven dat de bak leeg is. Wanneer Ásti bij een lege bak komt dan blijft hij met zijn hoofd boven de bak staan en geeft met een zachte woef aan dat de bak leeg is. Sygni duwt met haar neus aan de bak zodat hij rammelt. Het is mooi om de individuele verschillen te zien.
2. Sygni wil een speeltje wat achter de deur staat:
Sygni zoekt een speeltje, maar ze vindt niet wat ze zoekt. Achter de deur staat haar favoriete speeltje waar we samen mee spelen, namelijk een stoffen cavia aan een longeerzweep. Hoor je haar even piepen en zie je haar naar de deur kijken en vervolgens contact maken met mij? Ik geef aan dat ik het gezien heb en reageer op haar vraa
3. Edda komt vragen of ze naar buiten mag.
Ik ben achter de PC aan het werk en ik voel een paar pootjes op mijn arm. Dit moment van vragen probeer is probeer ik al een tijdje op film vast te leggen, dus gelijk mijn camera gepakt om het vast te leggen. Ik vind het zo mooi zoals ze reageert op mijn antwoord, eerst nog even kijken of Ásti niet te porren is en daarna dan toch maar …… nog even gaan slapen:
4. Edda wil graag een koekje, maar ik geef ook aan wanneer het genoeg is.
In dit filmpje vraag Edda mij om een koekje, daar ze al een gevraagd had en ook heeft gekregen, wist ik dat ze het nog een keer zou doen (ze vraagt altijd om meer), dus ik heb gelijk de camera gepakt om dit vast te leggen. Mogen jouw honden aan jou vragen om aandacht of iets anders wat ze willen? Ik lees helaas nog regelmatig dat je een hond die om aandacht vraagt moet negeren. Maar waarom zou je dit moeten doen? Wat is er mis mee als een hond om aandacht of spel vraagt? Of jou verteld dat zijn waterbak leeg is of dat hij naar buiten wil. Het is een levend wezen met emoties en behoeftes. Waarom zouden zij niet mogen vragen om een koekje, een knuffel of een speel moment? Ik vind het juist prachtig als mijn hond de vrijheid voelt om een vraag aan mij te stellen. Ik promoot dit ook van puppy af aan. En stimuleer ze ook om het mij proberen duidelijk te maken. Mijn honden mogen me alles vragen, maar natuurlijk is het is aan mij om te bepalen welk antwoord ze krijgen. Wanneer het een nee is en dit wordt niet begrepen of het levert frustratie op, dan moet ik mijn hond te leren daarmee om te gaan. Dus als ze iets vragen is het echt niet altijd ja dat ze krijgen, maar ze mogen wel altijd de vraag stellen.
4. Blaffen als hulpvraag
Op het volgende stukje film kun je zien hoe de IJslandse Herdershond probeert om de aandacht van zijn eigenaar te richten op wat hij ziet:
Het filmpje start bij 2:47: