Puppytijd, het is al weer voorbij. Ik vind het steeds weer mooi om te ervaren dat de opvoeding van puppy’s veel overeenkomsten heeft met het opvoeden van kinderen.
Maar ook de realisatie dat een puppy, net als een kind verschillende momenten heeft waarin je iets wel of niet kunt verwachten.
Zoals:
– De dit is van mij periode, waarin het leren samen spelen en samen delen aandacht behoeft.
– De eenkennigheid periode, waarin ruimte geven belangrijk is
– De achter moeders rokken periode, waar veiligheid bieden een vereiste is
– De wil ik niet periode, waarin creatief oplossen een must is.
– De wanneer ik druk ben moet ik slapen.
– Als het lijkt alsof ze teveel energie hebben ze al teveel informatie te veel hebben gedaan.
– De ik heb je niet nodig periode. Die hebben zo ook om zelf te ontdekken.
– De niet weten wat te doen periode. lets aanbieden om wat te doen
– De ik kan niet stoppen periode, heeft hulp nodig om op andere gedachten te komen.
Ik kan ze zo gauw niet allemaal (meer) bovenkrijgen. Maar wat me wel bezighoud is dat opvoeden meer aandacht behoeft dan dat er vaak wordt gedacht. Het begeleiden van een pup naar een volwassen hond is een serieuze zaak. De ene pup heeft meer begeleiding nodig dan de andere, daarom is opvoeden op maat ook zo belangrijk.
Het zoeken naar balans van uitdagingen geven en rust bieden is soms best een klusje is is me weer helemaal duidelijk.
Ik heb genoten van de puppytijd. Nu breekt een nieuwe periode aan, de puberteit. Met nieuwe leermomenten…..
Twee honden opvoeden met een leeftijdsverschil van 14 weken. Het is een ontdekkingsreis, iedere dag weer. Maar als je de tijd kan nemen hiervoor ook een geweldige periode.