Net als de meeste herderrassen, heeft de IJslandse Herdershond van nature de neiging om beweging te beheersen. Dit betekent dat ze instinctief willen hoeden en controleren wat er om hen heen gebeurt. Omdat ze zeer sociale honden zijn, willen ze graag elke persoon en hond ontmoeten die ze tegenkomen. Hierdoor kunnen ze gemakkelijk reactiviteit aan de lijn ontwikkelen als ze niet leren om passerende mensen en honden te negeren. Deze reactiviteit kan zich uiten in uitvallen aan de lijn en een agressieve houding1.
De IJslandse Herdershond is ook zeer bewust van zijn omgeving en reageert sterk op veranderingen daarin. Dit maakt hen gevoelig voor overprikkeling. Het is daarom belangrijk dat een jonge pup aan verschillende omgevingen wordt blootgesteld, maar dit moet wel gedoseerd gebeuren met voldoende rustmomenten om overprikkeling te voorkomen
De IJslandse Herdershond heeft zeer scherpe zintuigen en is zich daardoor bewust van elke verandering in zijn omgeving. Wanneer ze iets waarnemen dat ze niet kennen, zullen ze hierop reageren. Dit maakt hen uitstekende waakhonden, maar kan ook leiden tot overprikkeling en ongewenst gedrag.
Wanneer de IJslandse Herdershond iets waarneemt en wordt tegengehouden door een barrière, zoals een hek, riem of raam, kunnen ze snel gefrustreerd raken. Deze frustratie uit zich vaak in blaffen. Dit blaffen is meestal hoog van toon en gaat gepaard met fel en druk gedrag.
De snelheid waarmee hun energie en frustratie kunnen toenemen, is van nul naar honderd in één seconde. Op dat moment zijn ze niet meer bereikbaar en laten ze zich niet kalmeren. Het kalmeren kost dan ook enige tijd.
Wanneer er regelmatig stress of frustratie is, kan de hond rusteloos worden of hyperactiviteit ontwikkelen. Daarom is het belangrijk dat ze tussendoor de kans krijgen om te ontspannen en te slapen.